Een jaar geleden werd mijn bedrijf geboren. Naast allerlei praktische zaken die geregeld moesten worden, was er ook de vraag hoe mijn bedrijf zou heten. In het meedenken van mensen om me heen, kreeg ik de vraag ‘wat is je lievelingskleur’? Mijn antwoord? ‘Dat hangt ervan af waarvoor… Bij een spelletje wil ik altijd rood, maar ik hoef geen rode bank. Een auto heb ik graag in het wit, maar schoenen graag in praktisch zwart.’ Dit toch wel vreemde antwoord leidde tot een boeiend gesprek over waarde. Wat is iets waard zonder context?
Een andere context
Moet je je voorstellen dat ik jou, succesvol in je eigen leven, oppak en weer neerzet in een andere tijd en plaats. Je spreekt dan de verkeerde taal, bent niet goed gekleed en je vak is niet meer relevant. Wat is dan je waarde? Nu is dat (wederom) wat vreemd, maar zet wel aan tot denken.
Door de huidige crisis zijn we allemaal in een andere context terecht gekomen. Dus in plaats van collega’s informeel spreken bij het koffiezetapparaat en zo voeling houden met elkaar, zit je nu achter je scherm en blijkt verbinding niet meer zo vanzelfsprekend te zijn. Of eerder voelde je je comfortabel in je rol omdat je ‘in control’ was op de inhoud van het werk. De context is veranderd en ineens lijk je ‘niet meer zo goed’ in dezelfde rol.
Contact als uitdaging
Hoe hou je voeling met je collega’s en de resultaten? In beide gevallen is contact de uitdaging. Leidinggevenden vragen mij vaak, welke vraag kan ik stellen om een echt gesprek te hebben met m’n medewerker? Een goede vraag. Maar helaas is er geen eenduidig antwoord. ‘Jezelf meenemen’ is de kern, dus oprechte interesse, nieuwsgierig zijn in de ander en echt horen wat de ander zegt. Want dan levert zelfs een vraag naar de lievelingskleur een waardevol resultaat.
Wil je onderzoeken wat voor jou werkt? Kan ik met je meedenken met waar jij tegenaan loopt? Bel of mail me gerust!
